«Զոհաբերիր թիմի համար»-ը թիմին առաջնություններ չի ապահովում, այն տանում է միայն պարտության

«Հըզբոլլահը» չհաղթեց Լիբանանում իր զենքի շնորհիվ՝ դա անհեթեթ գաղափար է՝ նա հաղթեց՝ քանի որ գերազանցեց մարտի 14-ի առաջնորդների մեծամասնության կեղծավորությունը՝ եսասիրությունը՝ ագահությունը և անխոհեմ կարճատեսությունը:

Մինչև մարտի 14-ը մայրիների հեղափոխությունը ոչնչացվեց նրա առաջնորդների մեծ մասի եսասիրության՝ անհեռատես անխոհեմ կեղծավորության պատճառով:

Մարտի 14-ը կործանվեց՝ որովհետև նրա ղեկավարներն անկեղծ չէին միմյանց նկատմամբ։ Նրա երկու ղեկավարները ցանկանում էին հեծնել քրիստոնյա դաշնակիցների թիկունքին՝ արդյունքը եղավ այն՝ որ լիբանանյան ուժերը և ֆալանգները և Քրնեթ Շեհվենը համաձայնեցին զոհաբերել՝ և ահա վճռորոշ սխալ

«Հըզբոլլահը» կարդաց մարտի 14-ի մի քանի առաջնորդների իմաստության իսպառ բացակայությունը և կեղծավորությունը՝ նրանք առաջարկեցին նրանց քառեակ դաշինք՝ որը բացառում/անտեսում էր քրիստոնյաներին՝ ինչը հանգեցրեց քրիստոնեական փողոցների խորը դժգոհության և ընթվզման՝ շուտով Հըզբոլլահը դաշինք կնքեց Ազատ Հայրենասիրական շարժման հետ: ով միշտ հայտարարում էր՝ որ դա ազգային քաղաքացիական աշխարհիկ քաղաքացիական շարժում է՝ ՖՊՄ-ը հանկարծ «հայտնաբերեց»՝ որ նրանք «Քրիստոնեական կուսակցություն են՝ որոնք պաշտպանում են քրիստոնեական իրավունքները Լիբանանում»:

Մայրիի հեղափոխության քրիստոնեական թեւը չպաշտպանելու իր իրավունքները իր դաշնակիցների նկատմամբ՝ որոնք ստեղծեցին քառեակո դաշինք՝ ինչը նրանց հնարավորություն տվեց /ընտրել Լեռնալիբանանից դուրս գտնվող գրեթե բոլոր քրիստոնյա պատգամավորներին՝ քանի որ «Քրիստոնյաները պետք է զոհաբերեն հանուն լիբանանյան ինքնիշխանության բարձրագույն շահի»: ՖՊՄ-ը եկավ և օգտվեց քրիստոնեական գոհունակությունից՝ ով հայտարարեց Հըզբոլլահի զենքերը «պարակտիչ զենք»:

Մարտի 14-ը թակարդը ընտրեց՝ Հըզբոլլահը երեխայի պես խաղաց այդ սիրողականներին՝ նրանք մեղադրեցին ՖՊՄ-ին և պաշտպանեցին այս զենքը՝ արդյունքում ՖՊՄ-ը նվաճեց բոլոր 21 տեղերը լեռնաԼիբանանում՝ և մարտի 14-ը պարտվեց՝

Տարիներ անց «Ապագա շարժումը»՝ որը չէր կարող հանդուրժել՝ հրաճարուիլ իր քրիստոնյա պատգամավորներին Բեյրութում 2005 թվականին՝ «7 այյար» Ամալ շարժման և ՍՍՆՊ-ի մարտիկներն ներխուժեցին Արևմտյան Բեյրութ՝ իսկ որոշ պատգամավորներ պաշարվեցին իրենց սեփական տան անկյունում:

Այն ամենը՝ ինչ «Ապագայի շարժումը» պետք է աներ 2005 թվականին՝ Բեյրութում՝ իրեն ագահ չպահեց և իր քրիստոնեական աթոռները զիջել իր քրիստոնյա դաշնակիցներին՝ այն ամենը՝ ինչ պետք է աներ Սոցիալիստական առաջադեմ կուսակցությունը՝ այն էր՝ որ իր տեղերը զիջել Բաաբադա ծառուղում իր քրիստոնյա դաշնակիցներին

Disclaimer: I speak on the ground of in general and most - not All