Սրտի անկեղծ կոչ ու հորդոր հանդարտութեան, հարցերը չի վերածելու անձնական մակարդակ, չի բարդացնելու ու խորացնելու

Զիրար քարկոծելով միայն զիրար ենք քանդելու՝ այո կան շատ լուռջ խոր խնդիրներ Ազգային ճակատեն ներս եւ այո ես այդ սխալները շատ անկեղծ նախ մասնավորի նշած եմ՝ եւ Այո հսկայ սխալներու արմատներու հսկայական պատճառներեն մեկն այն է որ արհամարուած են ու երբեք չեն լսուած իսկ ես համբերած եմ՝ մնացած եմ լավատես՝ հուսալից՝ դրական՝ փորձած զիչելով առիթ տալ սրբագրելու՝ վերանայելու՝ ինքնաքնութեան՝ անկեղծ տիալոկի՝

Եւ այո տեսնելով հարցին լռչութիւնը ստիպոաւծ եմ եղել անցնիլ փետուրով, քողարկուած ուղերցներու եւ այո չեմ հասկցած թէ արդեո՞ք քաղաքականութեան մեջ փորձառու դարձած հնարավոր է որ այդքայնը չեն հասկցած կամ չի հասկնալու տուած

Ու տեսած եմ թէ ինձմէ շատ ավելի հեղինակավոր ու ծանրակշիռներուն մեկ ակնթարթով ուրացած են՝ մինչ ես միամտաբար կը հուսայի թէ իմ ներկայութիւնը հաստատելով ավելի լուռջ կանդրադառնար բայց ապշած եմ եղած թէ եթէ այդ մակարդակի եւ կշիրքի մարդոց չեն վարանած այդ վերաբերմուն՞քը ես ինչ հույս ունիմ 

Եւ այո ստիպուած եմ եղել ալ հուսահատութեան աստիճանի ես ինծի արտոնել հասնիլ ու ավելի սաստկացնել՝ մի գուցէ սա վերջին փորձ որ վայրեջքը եւ ինքնակործանումեն ետ դառնանք քանի նման պարտութիւն հավաքական է

Ու հանկարծ նկատած եմ թէ Լիբանանեն ներմուծած են այդ անիծեալ սեվ գիրքը՝ ինքնակործանումի եւ քաղաքական ինքնաոչնչացումի որուն արդիւնքով բոլորս ալ ահավոր հարուածը բաժնեկցելու ենք

Համենայն դեպս՝ պարտավոր ենք զուսպ ըլլալ ու այս ներքին քաշքշուկը չի վերածել անձնական մակարդակի գզվրտուքներու՝ պարտավոր ենք մնալ գիտակից ու հարցերը չի լարել՝ չի տանիլ լարուածութեան ու նախատինքներու