Ժողովրդավարական սոցիալիզմը Հայաստանի Հանրապետության լուծումն է, ժամանակն է վերականգնելու մեր ազգային արժեքները, դոկտոր Մացակ Փոլադյան.

Հարց առաջին

Պարոն Մացակ, երբ առաջին անգամ լսեցի ձեզ, շատ տպավորված էի, 1993-ին ներկա էի Բեյրութի «Արարատյան» սրահում 20 Հնչակյան նահատակների հիշատակի արարողությանը, որոնք կախաղան հանվեցին, այնտեղ լսեցի ձեզ՝ տեսաբան, մինչև հիմա հիշում եմ ձեր խոսքերը.

«Կոմունիզմի անկումը ոչ մի կերպ չպետք է դիտարկել և համարել որպես սոցիալիզմի անկում, սոցիալիզմն ու դեմոկրատիան անբաժանելի են, դեմոկրատիան սոցիալիզմի բուն առանցքն ու ոգին է, կոմունիզմի ղեկավարությունը փորձել է պարտադրել և պարտադրել սոցիալիզմը բռնապետության միջոցով, և նրան վիճակված էր. ձախողվել, բայց դրա ձախողումը ոչ մի կերպ չի նշանակում, որ սոցիալիզմը ձախողում է»:

Այդ օրվանից ես պնդում եմ, որ ժողովրդավարությունը սոցիալիզմի դեմոկրատիայի թթվածինն է, ես այդ օրվանից պաշտպանում էի դեմոկրատական ​​սոցիալիզմը:

Պատասխան մեկ

Ես կարող եմ երկար ժամեր խոսել այս թեմայով, բայց սկզբի համար ասեմ, որ Խորհրդային Միության փլուզումը, ես ուսանող էի 1980-ին Երևանում, նույնիսկ դեռ 1980-ին, միշտ իմ շրջապատին ասում էի, որ մի օր, սա. հսկա կայսրությունը կփլուզվի, ինձ դատապարտեցին ու քննադատեցին, ինչո՞ւ էիր նման բան ասում, որ ասում էին, էնքան ուժեղ պետություն է, որ չի կարելի վիճել.

Ես հանգել էի այս եզրակացությանը, քանի որ այն երկրներում, որտեղ սոցիալիզմը կամ ավելի ճիշտ կոմունիզմը միայն դրոշ էր ծառայում, որտեղ կոռուպցիան խորն էր, և մարդիկ ավելի բարձր պաշտոնների էին հասնում միայն անձնական կապերով, այս ամենը տեսնելով ես կանխատեսեցի և կանխատեսեցի, որ այս պետությունը այս ամբողջ մեծ տարածքը շատ շուտով կփլվի, և դա տեղի ունեցավ

Եվ հետո, երբ մարդիկ ինձ հարցրին՝ ինչպե՞ս կարողացաք դա կանխատեսել, ես ասացի, որ միանգամայն ակնհայտ է, որ մեծ պետությունը չի կարող դիմանալ այս ամբողջ կոռուպցիային։

Սա չի նշանակում, որ սոցիալիզմը ձախողվել է, դա նշանակում է, որ Խորհրդային Միության առաջնորդները չեն կարողացել պատշաճ կերպով իրականացնել սոցիալիզմի, սոցիալիզմի, դեմոկրատիայի և սոցիալական արդարության գիտական ​​սկզբունքները, և որոնումները միշտ մնում են գաղափարներ, որոնք գործում են բոլոր ժամանակներում,

Ուզում եմ ավելացնել, որ 1887 թվականին, երբ Ժնևում / Շվեյցարիա, յոթ ուսանողների կողմից ստեղծվեց առաջին սոցիալիստական ​​կուսակցությունը, առաջին քաղաքական կուսակցությունը հայոց պատմության մեջ, Մայր կուսակցությունը, Սոցիալ-դեմոկրատ հնչակյան կուսակցությունը, բոլորը սոցիալիստներ էին, Գաղտնիք չէ, որ մի քանի տարի անց ինչ-որ հնչակ կուսակցականներ բաժանվեցին կուսակցությունից, գիտե՞ք որն էր հիմնական պատճառը, սա, հիմնական պատճառն այն էր, որ նրանք չընկալեցին և չհասկացան սոցիալիզմի առանցքը և էությունը, դա էր Պատճառով այս բաժանումը տեղի ունեցավ, ժողովրդավարությունը և սոցիալիզմը պետք է ճիշտ ընկալվեն, և եթե մենք՝ Հայաստանի Հանրապետությունում, երբևէ ցանկանանք դուրս գալ այս վատ վիճակից, ապա սոցիալիզմը այն լուծումն է, որը կկարողանա Հայաստանը դուրս բերել այս ճգնաժամից։

Հնչակյան զորքեր

Հարց երկրորդ

Ոմանք փորձում են պատկերացնել սոցիալիստ լինելու և ազգային արժեքների վրա շեշտադրվողների հակադրությունը, տեսնու՞մ եք այդպիսի հակասություն սոցիալիզմի և ազգայնականության միջև:

Պատասխան երկու

Չէ, ես ընդհանրապես նման պայմանագիր չեմ տեսնում, սոցիալիզմն ու սոցիալիստ լինելը երբեք չի նշանակում հեռանալ ազգային արժեքներից, ընդհակառակը, սոցիալիզմն ու ազգային արժեքները, լրացնել միմյանց, դրանք ամրապնդում են մեր մշակույթը, օգնում են պահպանել մեր գրականությունը, մեր արժեքներ, դրանք խորապես միախառնված են

Սոցիալիզմը մեզ համար ուղենիշ է, որը ցույց է տալիս ուղղությունը դեպի մեր ազգային արմատները, ևս մեկ անգամ շեշտում և ընդգծում եմ, որ սոցիալիզմը պետք է ուսումնասիրվի, կլանվի և հասկանա մանրակրկիտ և խորը, այն պետք է ինտենսիվ կարդալ, որպեսզի հասկանա, որ սոցիալիզմը պարտադրում է մեր ազգայինը։ արմատները, մեր հայրենիքի անվտանգությունը, մեր ժողովրդավարությունը, մեր արդարությունը, այն միշտ գործում է ամեն ժամանակաշրջանում, մենք բոլորս պետք է հիմնենք մեր հիմքերը սոցիալիստական ​​սկզբունքների վրա, որպեսզի ունենանք բարեկեցիկ անվտանգ, հավերժական ժողովրդավարական հայրենիք:

Հնչակյան բրիգադներ

Հարց երրորդ

Այս տարվա մայիսին, ինչպես գիտենք, կայացան Լիբանանի խորհրդարանական ընտրությունները, ի՞նչ տպավորություններ ու տեսակետ ունեք Լիբանանի վերջին ընտրությունների վերաբերյալ։

Պատասխ երեք

Ինչ վերաբերում է Լիբանանի վերջին ընտրություններին, խնդրում եմ, թույլ տվեք հետ գնալ ժամանակից մոտ 20 տարի առաջ, քանի որ յուրաքանչյուր ընտրություններում, որոնք տեղի են ունենում 4 5 տարին մեկ, վերջին 3 4 ընտրությունների ժամանակ, լիբանանահայ քաղաքական կուսակցությունների հարաբերությունները չեն եղել։ այնքան հարթ, այո, երեք քաղաքական կուսակցությունների հանդիպումները միշտ եղել են, և ես մասնակցել եմ գրեթե բոլորին, փորձելով այս ընտրություններն անցկացնել միասնական միասնական ցուցակով, մենք միշտ բախվել ենք մեկ խնդրի, մեկ կուսակցության (որը բոլորս գիտենք. որ կուսակցությունը) միշտ փորձել է ուղղորդել ըստ իր շահերի, դա միշտ էլ կուսակցական շահն է առաջնահերթ, դրա համար էլ խնդիրների առաջ ենք կանգնել, մոռացել ենք, որ ոչ թե մեր հայրենիքում ենք մասնակցում ընտրություններին, այլ՝ հայրենիք ընդունելու Լիբանանին, որպես մեկ. Լիբանանի հիմնական յոթ կրոնական խմբերից մենք երկխոսության մեջ էինք նաև այլ քաղաքական ուժերի հետ, որոնց թվում է հանգուցյալ նախկին վարչապետ Ռաֆֆիկ Հարիրին, այս ամենի մասին կարող եմ խոսել լայնորեն, բայց հիմնականում երեք ավանդական. Հայաստանի քաղաքական կուսակցությունները նույնիսկ այս վերջին ընտրություններում չկարողացան գտնել ճանապարհը, ուստի մենք՝ հայերս, այս ընտրություններն անցկացնում ենք մեկ քաղաքական ճակատով, միասնական ճակատով՝ հավասար գործընկերներով, այդ իսկ պատճառով անկախ գործիչները կարողացան հասնել խորհրդարան. Խոսելով լիբանանահայության մասին՝ ես հարցերը չեմ անձնավորի և անուններ չտամ, բայց պատճառը, թե ինչու մենք չկարողացանք միասնական ցուցակով հանդես գալ, կապված էր կուսակցական փոխհարաբերությունների, ինչպես նաև ներքին կուսակցական խնդիրների հետ, չեմ ուզում մանրամասնել. բայց հուսով եմ, որ լիբանանահայ քաղաքական կուսակցությունները կլուծեն այս հարցը՝ ծառայեցնելով լիբանանահայության շահերին, որպեսզի բոլոր ընտրությունները, ոչ միայն խորհրդարանական, անցկացնենք միասնական ցուցակով։

Հնչակային լեգեոններ

Հարց չորրորդ

Պարոն Փոլադյան, գիտեմ, որ դուք ուշադիր հետևում եք Հայաստանի զարգացմանը, հանրապետությունը բախվում է բազմաթիվ մարտահրավերների և դժվարությունների, ինչպես եք տեսնում իրավիճակը Հայաստանում՝ քաղաքական, սոցիալական/տնտեսական և տարբեր առումներով։

Պատասխան չորս

Ես տեսնում եմ այս իրավիճակը Հայաստանում, ինչպես ասել եմ իմ բազմաթիվ անձնական հարցազրույցներում. մեր ազգային քաղաքական վիճակը սարսափելի վիճակում է, երբ ես ասում եմ ազգային արժեքներ, դա չի նշանակում, որ ես կոչ եմ անում հանդուրժողականության պակասի և այլ ազգություններին մերժելու, այլ միայն ազգային հիմքերի վրա կարող է հիմնվել և հաստատվել հայրենիքը, ինչի ժամանակ բոլոր կառավարողները. վերջին 30 տարին արհամարհեց այս սկզբունքը, ընդհակառակը, շեշտը դրվեց երկրի ներքին հարստություններից օգուտ քաղելու վրա, գերիշխող էր կոռուպցիան, առաջացավ ու աճեց օլիգարխիան, որի արդյունքում հանրապետությունը թուլացավ և խարխլվեց, բոլորս գիտենք, որ Բանակը թուլացավ, ահա թե ինչն է երկիրը տարել այս քաոսի.

Ամենակարևորը, երբ մենք անտեսում և անտեսում ենք ազգային գաղափարախոսությունն ու ուսմունքը, կորցնում ենք մեր ինքնությունը, երբ ազգը սկսում է կորցնել իր ազգային ինքնությունը, նա կորցնում է ազգովի գոյակցելու իրավունքը, և սա է հայրենիքի և հանուն հայրենիքի պայքարելու տեսլականը: հանրապետությունը, ազգ.

Իհարկե, մենք ականատես ենք լինում մի շատ տխուր իրողության՝ քանդել ազգի ազգային հիմքը, ինչպե՞ս ենք պայքարում այս ամենի դեմ, միայն ազգային գաղափարախոսությամբ, և ոչ թե դրա բացակայությամբ, եզրակացնել, որ լռությունն ու անտարբերությունը աղետալի է, և հենց դա է հանգեցրել. մենք այսօր այս իրավիճակում ենք,

Չորս կանոններն էլ շատ հեռու էին նշածս կետերից՝ ազգային քաղաքականությունից, ազգային մտածելակերպից, ազգային ֆիզիոլոգիական մոտեցումից

Խորհրդային Միության փլուզումից հետո վերջին չորս նախագահները ձախողվել են այս առաքելության մեջ

Հարց հինգերորդ

Կարո՞ղ եք համառոտ պատմել Լեռնային Ղարաբաղի ազգային-ազատագրական պայքարի և Սոցիալ-դեմոկրատ հնչակյան կուսակցության դերի մասին։

Պատասխան հինգ

Երբ Արցախում սկսվեց ազգային ազատական ​​պատերազմը, իմ քաղաքական ընկերը՝ ընկեր Եղիա Ջերեջյանը, ով Սոցիալ Դեմոկրատ Հնչակ կուսակցության կենտրոնական կոմիտեի անդամ էր, կապվեց ինձ հետ և ասաց, որ քանի որ Հնչակյան կուսակցությունը պատմականորեն ջատագովում է պայքարը հանուն հայ ազգային-ազատագրական գործի. նա ինձ առաջարկեց տեղափոխվել Հայաստան՝ կազմակերպելու այս առաքելությունը

Արդեն մեր բրիգադները «Մեծն Մուրադ-Մեծ Մուրադ» և այլ բրիգադներ արդեն կազմակերպման փուլում էին,

Այդ ժամանակ ես ՀԲԸՄ-ի փոխնախագահն էի Հարավային Ֆրանսիայում, Նիսում ունեի մտերիմ ընկերներ՝ Արտո Օքսայանը, ով հնչակյան համախոհ էր, անմիջապես կազմակերպեցինք մեր ճանապարհորդության ֆինանսական կողմը Արցախ, և ես կապ հաստատեցի. «Մեծն Մուրադ» բրիգադի ղեկավար, ընկեր Գևորգ Գուզելյանը, որպեսզի գնահատեմ իրավիճակը և իմանամ, թե ինչ կարիքներ կան այս առաքելության համար, ուստի պատրաստեցինք և տրամադրեցինք ընկեր Գուզելյանի խորհուրդը և անմիջապես շարժվեցինք դեպի Արցախ՝ «Մեծնի» բրիգադ։ Մուրադ»-ը բաղկացած էր մոտ 100-120 մարտիկներից, և մենք շարժվեցինք դեպի Շուշի, այս Հնչակյան բրիգադի շտաբը Շուշիի բանտն էր, մենք շատ կատաղի կռիվներ մղեցինք և, ցավոք, ունեցանք նաև բազմաթիվ նահատակներ և վիրավորներ, մեր բրիգադը դարձավ. շատ փորձառու առաջնորդ ընկեր Գուզելյանի ղեկավարությամբ և բազում խիզախ մարտական ​​գործողությունների մեջ,

Այն ժամանակ մեր մարտիկների և ողջ Հայաստանի ներսում հայրենասիրական և ազգային ոգին ու մթնոլորտը շատ բարձր էր, 1990-ականներին, ցավոք, ես նկատեցի, որ վերջին մի քանի տարիների ընթացքում այդ մթնոլորտը կորել է, և դա նպաստել է մեր կորստին Հայաստանում: վերջին պատերազմ (44-օրյա պատերազմ)

Շնորհակալություն  դոկտոր Մացակ Փոլադյանին