Քսանները անմահացան Մեծ Հայաստանի երազով ԱՀԱՐՈՆ ՇԽՐՏԸՄԵԱՆ
1895-96-ի կոտորածներու թէժ պահուն Սապահ Գիւլեան Ֆրանսայի խորհրդարանին առջեւ կը հանդիպի Ահմէտ Ռիզային եւ տոքթ. Նազըմին: Ահմէտ Ռիզան դիմելով անոր կ՛ըսէ.« Պարոն Սապահ Գիւլեան, այս անգամ տասը հազարներով կը կոտորուին... ու՜ր մնաց Հայկական դատը, Մայիս 11-ի ծրագիրը, եւրոպական միջամտութիւնը...: Տոքթ. Նազըմը հոգեկան առանձին ցնծութեամբ կ՛աւելցնէ. «Այս մի քանի օրուան կոտորածներուն թիւը հարիւր հազարէն անցած է երեւի: Ալ հայ պիտի չձգեն»: